Ёдгориҳои таърихӣ ва мавъеҳои фарҳангию саёҳии Тоҷикистон

Китобхонаи миллии Тоҷикистон дар ҳамкорӣ бо ташкилоти ҷамъиятии «Ҳифзи ёдгориҳои таъриху фарҳанги Ҷумҳурии Тоҷикистон» дар муассиса, ташкилоти ибтидоии ҷамъиятии «Ҳифзи ёдгориҳои таъриху фарҳанги Ҷумҳурии Тоҷикистон» созмон дода шуд. Ин шаҳодати он аст, ки китобхона баҳри ҳифзи ёдгориҳои таърихиву фарҳангии мамлакати азизамон пайваста чораҳои зарурӣ меандешанд. Вобаста ба ҳифзи ёдгориҳои таърихӣ

Мадрасаи Ойим, ки нахустин маркази илмию таълимӣ барои занону духтарон дар Тоҷикистон ба шумор меравад, ҳамчун ёдгории аҳамияти ҷумҳуриявидошта ба қайд гирифта шуда, соли 2015 аз ҷониби ЮНЕСКО ба рӯйхати силсилаи ёдгориҳои таърихию меъмории ҳавзаи Сирдарё шомил гардидааст. Мадрасаи Ойим ёдгории таърихии меъмории чоряки якуми асри XIX ба ҳисоб меравад.

  Миллати кӯҳанбунёди тоҷик ҷузъи таркибӣ ва созандаи таъриху фарҳанги волои башарӣ мебошад. Ёдгориҳои мероси фарҳанги моддӣ ва ғайримоддии ин миллати қадим пайвандгари ҳаёти моддӣ ва маънавии ниёгони мо буда, дар маҷмуъ онҳо саҳифаҳои таърихи чандҳазорсолаи ин миллати бузургро ба ҳам мепайванданд. Шоистаи зикр аст, ки Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон, хусусан Пешвои

Хонаи Эргашбойбача намунае аз таърихи санъати меъмории биносозии хуҷандиён мебошад. Ин санъати меъмории нотакрор дар маркази шаҳри Хуҷанд дар қисми шимолии бозори машҳури Панҷшанбе дар кӯчаи Содирхон Ҳофиз №87 воқеъ аст. Сохтмони бино ба охири асри XIX ва чоряки аввали асри ХХ мутааллиқ аст. Эргашбойбача худ тоҷири машҳури хушкмеваҳо буда, ӯ

  Исбот гардидааст, ки ҳунари ороишии инсон аз оғози таърих пайдо шудааст. Одами бараҳнаи замони полеолитию мезолитӣ 40-10 ҳазор сол қабл аз замони мо он чизе, ки ба назараш зебо менамуд шаддаҳои марҷон сохта ба дасту гардан меовехт. Он ороишот аз гӯшмоҳичаҳои баҳрӣ, дандонаҳои хуку хирс, сангҳои хушнамуди кӯҳӣ ва дарёӣ,

Шаҳраки Тахти Сангин дар соҳили рости Амударё, поёнтар аз маҳалли ҳамроҳшавии дарёҳои Панҷ ва Вахш, дар ноҳияи Қубодиёни вилояти Хатлон воқеъ мебошад. Тахти сангин ба номгӯи Феҳристи мероси фарҳангии умумибашарии ЮНЕСКО аз ҷониби Тоҷикистон ҳанӯз соли 2011 пешниҳод гардидааст. Шаҳраки Тахти сангин ба асрҳои IV то мелод – III мелодӣ мансуб

  Мамнуъгоҳ соли 1982 дар ҳудуди 22 га дар қитъаи зебоманзари водии Ҳисор воқеъ гардидааст. Ин марз бостонист ва зиёда аз 3000-сол қабл ин ҷо маркази тамаддуни волое арзи ҳастӣ дошт. Ёдгориҳои таърихию меъморие, ки то ба имрўз симои аслии хешро маҳфуз доштаанд, бунёдашон аз қарни XI-и пеш аз мелод оғоз

Шоистаи зикр аст, ки ҲукуматиҶумҳурииТоҷикистон вобаста ба таъриху фарҳанг ва тамаддуни миллати куҳанбунёди тоҷик дар сатҳи дохилӣ ва арсаи байналмилалӣ корҳои бениҳоят зиёдеро ба анҷом расонида истодааст. Саҳми миллати тоҷик дар як маврид бо арзишҳои таърихию фарҳангии хеш инчунин бо фарзандони шоистаи хеш дар сатҳи ҷаҳонӣ назаррас мебошад. Дар Паёми Асосгузори

  Миллати  тоҷик  соҳиби  ойину суннатҳои  бостонӣ  ва фарҳанги қадимӣ  буда,  дар  тамаддуни  ҷаҳонӣ   саҳми  сазовор гузоштааст. Эмомалӣ Раҳмон  Ҳукумати ҶумҳурииТоҷикистон, хусусан   Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон нисбати таъриху фарҳанг ва пешрафти тамаддуни миллати тоҷик дар сатҳи дохилӣ ва арсаи байналмилалӣ корҳои бениҳоят зиёдеро ба анҷом расонида истодааст. Саҳми