Вокунишҳо

Воқеан ҳам, китоб сарчашмаи дониш, аниси кунҷи танҳоӣ, омили асосии ташаккули инсони фарҳангӣ, дӯсти беғараз ва равшангари роҳи имрӯзу фардои ҳар як шахс ва халқияту миллатҳо ба ҳисоб меравад. Ҳар шахси соҳибфарҳанг ва оқилу доно яқим медонад, ки сарчашмаи муваффақиятҳояш хондану омӯхтан ба ҳисоб рафта, дар ҷаҳони муосир калиди пешравиҳо

Таҳқиқи адабиётшиносӣ, таърих, фарҳангшиносӣ ва умуман фанне, ки бо тамаддуни пешини тоҷикон робита дорад, бидуни диққат ва шинохти дастхатҳои қадима ва китоби ниёгон даст намедиҳад. Гузашта аз ин, ошноии комил бо афкору ҷаҳонбинии ниёгон ва заминаҳое, ки ҷаҳоншиносии онҳодар асоси он рушд мекардааст, китоби пешина, махсусан китобҳое, ки аз доираи

Таърихи пайдоиши китоб ба тараққиёти хат, забон, адабиёт, санъат ва илм алоқа дорад. дар замонҳои қадим дар рӯи санг, чӯб, сафол, мису биринҷӣ, баргҳои дарахтони нахл, устухонҳо ва ғайра аз одамон дастнависҳо боқӣ мондаанд, ки ба китоб мансубият дорад. Яке аз дастнависҳое, ки дар шӯъбаи дастхатҳо ва табъу нашри МД “Маҷмааи

Лӯлаи обгузар, комплекси иншооти санитарӣ, ки ҷамъ кардану аз ҳудуди маҳалли истиқомат ва корхонаҳои саноатӣ берун баровардани обҳои гандида, инчунин пеш аз истифодаи дубора софу безарар гардондани онҳоро таъмин мекунад. Лӯлаи обгузар дохилӣ ва берунӣ мешавад. Қубури обгузари дохилӣ барои берун овардани обҳои гандидаи биною кӯчаҳо хизмат мекунад. Лӯлаҳои обгузар

Ҷамъ намудани китобҳои нодир барои ҳар миллате, ки таърихи бою куҳан дорад, воситаи хубест барои муроҷиати дубора ба таърих, маданият ва фарҳанги ниёгон, ки хушбахтона имрӯз яке аз рукнҳо ва пояҳои асосии сиёсати давлатдории моро ташкил медиҳад. Аммо баробари ҷамъоварӣ, масъалаи омӯзиши нусхаҳои хаттие, ки манбаи асосии шинохти масъалаҳои фарҳангӣ,

      Осорхонаи таърихию кишваршиносии шаҳри Хуҷанд, ки яке аз 10 осорхонаи бузурги сатҳи ҷумҳуриявӣ дар Тоҷикистон мебошад, 29 ноябри соли 1986 дар чаҳорчӯбаи тадбирҳои таҷлили 2500-солагии ин шаҳри бостонӣ ифтитоҳ ёфта буд. Он дар қисмати шарқии Қалъаи кӯҳнаи Хуҷанд, ки ба қарнҳои 9-10 мутааллиқ аст, ҷойгир мебошад. Азбаски намои берунии осорхона,

  Дараи Мухтор –зодгоҳи қаҳрамони халқи тоҷик Восеъ Мавзеи таърихӣ-табии Дараи Мухтор таърихи зиёда аз 400–сола дошта, аз маркази маъмурии ноҳияи Ховалинг дар масофаи 6 км дар қисмати шимолу ғарбӣ ҷойгир шудааст. Мавзеи мазкур чун дар гузашта ва имрўз низ зодгоҳи шахсони фозил, паҳлавонон ва далерону ҳунармандон мебошад. Восеии қаҳрамон дар ҳамин

Дар Ҷумҳурии Тоҷикистон бо Қарори Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон Тартиби пешбурди Феҳристи давлатии Фонди осорхонаҳои кишвар таҳия ва тасдиқ мегардад. Қарори мазкур мутобиқи моддаи 12 Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи осорхонаҳо ва Фонди осорхонаҳо» қабул гардидааст.  Феҳрист бо мақсади ба низом даровардани фаъолияти осорхонаҳои дар қаламрави кишвар фаъолияткунанда ҷорӣ карда шуда, дар он

Осорхонаи таърихӣ – кишваршиносии шаҳри Конибодом аз соли 1983 ҳамчун осорхонаи таърихӣ – кишваршиносӣ ба фаъолият шурўъ намудааст.Осорхонаи дар тӯли фаъолияти 30 солаи худ зиёда аз 6500 ашёҳои таърихиро ҷамъоварӣ намудааст, ки бештари онҳо нигораҳои соҳаи мардумшиносӣ буда, ба расму ойин, анъана, тарзи либоспўшӣ, рўзгордорӣ, ҳунарҳои кандакории рўи чуб, наққошӣ,